معرفت شناخت امام زمان، اهمیت ویژه ای در زندگی و مرگ انسانها دارد؛ زیرا مرگ هرکس، چکیده زندگی است. هرکسی آن گونه می میرد که زندگی کرده است.

در اهمیت شناخت امام و حجّت هر زمان، همین بس که نشناختن وی، مساوی با بی دینی و جهالت است.

چنان که در حدیث مشهور بین مسلمانان از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله روایت شده است که فرمودند:

من مات ولم یعرف امام زمانه مات میتة الجاهلیة

هرکس بمیرد و امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهلیت مرده است. بنابراین، براساس سخن پیامبرص هر کس امام زمانش را نشناسد، نه تنها مرگش جاهلی است، بلکه زندگی او نیز، زندگی جاهلانه خواهد بود. (بحارالانوار، ج 8،ص 368)

از فخر رازی روایت شده که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:

من مات ولم یعرف امام زمانه، فلیمت إن شاء یهودیّاً و إن شاء نصرانیّ

هر کس بمیرد و امام زمان خود را نشناسد، پس باید بمیرد اگر می خواهد یهودی و اگر می خواهد نصرانی.

اینجاست که سرّ حکیمانه سخن امام صادق(ع) برای ما روشن می شود که فرمودند:

اللهم عرِّفنی نفسک فإنَّک ان لم تعرّفنی نفسک لم اعرف نبیک. اللهم عرّفنی نبیک فانک ان لم تعرّفنی نبیک لم اعرف حجتک. اللهم عرّفنی حجتک فانک ان لم تعرّفنی حجتک، ضللت عن دینی 

خدایا! خودت را به من بشناسان که اگر خود را به من نشناسانی پیامبرت را نخواهم شناخت.

خدایا! پیامبرت را به من بشناسان که اگر پیامبرت را به من نشناسانی، حجت تو را نخواهم شناخت.

خدایا! حجّت خود را به من بشناسان که اگر حجّت خود را به من نشناسانی، از دینم گمراه می گردم.

این دعایی است که امام صادق(ع) برای زمان غیبت امام عصرعج تعلیم داده اند. با توجه به مضمون این گونه دعاها در می یابیم که شناخت پیامبران الهی از طریق شناخت و معرفی خدا صورت می گیرد و شناخت حجّت الهی نیز از طریق شناخت پیامبران.

پس از معرفی، بندگان برگزیده خدا به مردم، وظیفه خلق است تسلیم و پذیرفتن این معرفی است. درست مانند وظیفه ای که در برابر شناخت خدا بر عهده مردم بود.

بنابراین اگر کسی به گمان خود، به معرفت خدا و ربوبیت او گردن نهد و خود را در پیشگاه مقدسش تسلیم نماید، امّا در پذیرفتن راهی که خداوند برای بندگی خود قرار داده، حالت انکار، یا شک و تردید داشته باشد، در حقیقت بنده خدا نبوده، بلکه پیرو هوای نفس و میل خویش نموده است. بنابراین تنها راه نجات، همانا معرفت و در پی آن تسلیم شدن به پیامبران و حجج الهی است که خداوند آنها را ولیّ و خلیفه خویش در زمین قرار داده است.

ای یوسف گم گشته محبوب کجائی؟

ای نور خدائی!

این است گمانم که تو رنجیده زمایی؟

گفتی که نیایی

هستیم مقر همه تقصیر و خطایی

کانون عطایی

بردار نقاب و کن صلح و صفایی

بی چون وچرایی

ای مهدی موعود امم!

نور هدایت!جانم به فدایت